Of het toeval is weet ik niet maar ’t lijkt wel of na de zomer leiderschap weer massaal in de belangstelling staat. Wat een goed leider is weet ik niet. Ik weet wel wat ik graag bij mijn klanten terug zie in ‘de leider’. In elk geval iemand die met de medewerkers omgaat zoals deze zou willen dat medewerkers ook met hem omgaan. Inderdaad het woord respect hoort daarbij. Respect voor elkaar als mens. En je mag best als medewerker en werkgever zeggen waar het op staat. Graag zelfs, maar waarom moet dat kwetsend. Of vernederend? Dat kan en wil ik niet begrijpen. Je kan getraind worden in leidinggeven en de stijl van leidinggeven. Met name communicatie en de wijze waarop je de boodschap overbrengt kan je trainen. De wijze waarop iets verteld wordt dat is de crux. Niet voor niets is er een Frans gezegde dat vaak gebruikt wordt. Cést le ton qui fait la musique. Het is de wijze waarop iets gevraagd wordt of gezegd wordt. En ondanks dat ik het niet eens ben met de wijze waarop Dick Advocaat zich soms uit naar de pers, is het wel duidelijk dat hij de juiste toon weet te raken bij de spelers van AZ. En zoals eerder al Mark Lammers, de voormalige coach van het Nederlands Vrouwenhockey, opmerkte ‘’een negatieve prikkel weegt 4 x zo zwaar als een positieve prikkel’’. Positief stimuleren en constructief uitleg geven geeft beter het beoogde resultaat dan negatief zijn. En ’t woord ‘niet’ werkt dus niet. Deze dure les leer ik als vader van een zoon van zes dagelijks. Probeer ’t maar eens uit bij uw eigen zoon, dochter nicht of neef. Het woord ‘niet’ werkt op de lange termijn niet. Net zo min als boos worden. En waarom zou het dan wel werken bij een werknemer? Er valt veel te leren van topcoaches als Dick Advocaat, Mark Lammers en bijvoorbeeld Bert van Marwijk.