Het boek Winnen uit 2005 van Jack Welch, voormalig CEO van General Electric heb ik weer gelezen tijdens mijn vakantie. Elk jaar opnieuw ontsloeg hij 10% van zijn medewerkers. Diegene die slecht presteerden. Volgens hem niet alleen goed voor de doorstroom in zijn bedrijf maar ook om de mensen scherp te houden. In het boek komt goed naar voren waarom GE onder zijn leiding succesvol was. GE werd een bedrijf waar ideeën gekoesterd werden en waar grenzen tussen mensen en afdelingen vervaagden. De wijze waarop hij met talent in zijn bedrijf omging wordt geroemd.
Zijn mindere successen komen minder aan bod, zoals een mislukte overname van een investeringsbank. Logisch als je weet dat dit boek door hem en zijn vrouw zelf geschreven is. Omdat ik met regelmaat managementboeken lees begrijp ik dat het succes van een leider ook afhangt van de periode waar deze persoon leiding geeft. Onder een goed economisch gesternte is de kans op succes voor een leider groot. In mindere tijden bepaalt ook toeval, de rijdende trein waar je wel of niet op kan springen, een groot deel van het succes. Ook kan het afhangen van de levensfase van je bedrijf. Kan je op de juiste wijze als directeur je medewerkers dié aansturing geven die aansluit bij de levensfase en de talenten van je medewerkers? Dan kan je succesvol zijn. In elk geval is duidelijk dat het succes van een directeur geen wetenschap is maar ook op toeval berust. Hoe is anders te verklaren dat een directeur bij het ene bedrijf de hemel wordt ingeprezen en bij een ander bedrijf wordt verguisd?
Welnu, een boek dat onder andere hier op doorgaat is de leiderschapscarrousel. Jeroen van der Veer en Ruud Lubbers vertellen hun verhaal. Ben benieuwd welk inzicht dit boek u brengt. Wie weet wordt u wel de leider die ieder over vijf jaar als goeroe beschouwt wordt én waar drommen belangstellenden naar komen luisteren.